يه روز با بچه ها قرار گذاشتيم هر كي يه غذا با خودش بياره مدرسه، زنگ ورزش با هم بخوريم ...

اغلب تو خونه با مادرم تنها بودم، هنوز خوب نمي تونستم حرف بزنم،چندتا كلمه بيشتر بلد نبودم، يكي از اون كلمات "اينقد" بود

در قصه ي زندگي هر مردي حداقل يه فصل به دوچرخه اختصاص داره . . . (روايت قصه اي كه سي ساله ادامه داره)

فكر ميكنم شما هم با من هم عقيده باشيد كه در اين شهر درندشت هر كسي يه بهونه برا زندگي داره كه حداقل برا خودش قشنگه ...